Читам како по само три блог – текстови сум “бугарофил” што е сосема во ред ако никој не прочитал дека моето семејство низ историјата има дадено животи на над 3О Илинденци – Првоборци и партизани на НОБ а потоа и офицери кои ја формирале ЈНА и создале границата на поранешна СФРЈ.
Но тоа не ме прави никаков “фил” ама ни имун на фактите. Системот на комунизам во СФРЈ иако романтично сакаме да го нарекуваме социјализам сепак беше тоталитарен и авторитативен режим.
Друго пак е што сум поборник секогаш да се гледа што не е во ред отколку што е во ред. Може да се дебатира вечно поради илјадници факти кои поддржуваат една единствена лага ама никој не може да приговара кога еден факт ќе побие илјадници лаги.
Не разбирам кога говорите дека секој различно ја перципира вистината. Низ математички пример таа е дека 2 плус 2 е еднакво на 4 или ако сите ние гледаме дека зградата е бела и таа навистина е бела сериозно се поставува прашањето како може некој да отвори дилема дека е црвена?
Наведете пример каде што вистината е различна од повеќе аспекти? Затоа што невозможно е да има повеќе вистини и површно е прашањето што може да се случи кога ќе се судрат две или повеќе “вистини”.
Ако “вистините” веќе ги ставаме под наводници значи дека не се вистини а сепак значат токму тоа за оние кои ги носат со себе. Па ако треба уште врз тоа да се судрат што подразбира спротивставување тогаш иcходот од сето тоа најчесто е патење.
А често си патиме и се почесто самите од себе.
Точно е дека прашањето не се поставува прв пат како што е и вистина дека потрагата по одговорот секогаш завршувала без реален одговор. Но низ историографските факти доаѓаме до некои сознанија како на пример зошто Никола Карев често го нема.
Назад кон блог – текстот. Никола Карев за комунистите [о] станал “спорна” историска личност која “пропагирала” бугарска агенда но како стигнало до тоа?
Неговиот портрет и денес можете да го видите во учебниците по историја но она што го направи извонреден историски е неговата приврзаност кон Бугарската работничка социјалдемократска партија. Тоа што живеел и се борел за слободата на поробените на територијата на Македонија некако и си остана во втор план.
А манипулаторите отидоа уште подалеку претставувајќи го како чистокрвен Македонец кој го жртвувал животот за македонска државност и независност. Штом е така зошто првиот “Претседател” апла Македонец нели ни го нема во Химната?
Памфлет теорија која и денеска кружи а поради која Никола Карев е и избришан од Химната на Република Северна Македонија во која претходно е уредно заведен од авторот и за која ЦК на КПМ при СРМ [ Централниот Комитет на Комунистичката партија на Македонија при Социјалистичка Република Македонија ] 5О години не дозволи да имаме Химна во рамките на СФРЈ.
Имено без оглед на тоа што неговото име и дејност се доволно познати од историографски факти накратко да се потсетиме на најважните моменти од животот на овој револуционер кој успеал да ги спои најдоброто од социјалистичките идеи со народноослободителната борба.
Никола Јанакиев Карев е роден на 1О ноември 1877 година во градот Крушево како четврто дете во сиромашно семејство кое живее од ископ на јаглен. Студирал во родното Крушево но на 16 години поради немање средства бил принуден да го прекине учењето и во 1893 година дошол во Софија.
Во главниот град на кнежевството се труди да живее работејќи што може.
Прво како ѕидар [ oнаa: “Од гроб станаа славните ѕидари” не е поетски шмек ами факт ] а подоцна и како столар. Се сели и другарува со работници и млади социјалисти – претежно доселеници од Македонија и Одринско.
Карев кој уште немал 2O години во 1896 година станал член на Бугарската работничка социјалдемократска партија [ БРСДП ] и се приклучил на Македонско Одринскиот социјалдемократски сојуз.
Овој сојуз е во пракса мала група социјалисти по потекло од Македонија и Тракија.
На почетокот на 19ОО година МОСС беше формиран како дел од БРСДП на чело со Димитар Благоев исто така роден во селото Загоричене – Костурско. Основачи на сојузот се: Васил Главинов – Вељо Марков – Димитар Мирасчиев – Андон Шулев – Александар Раздолов. Во синдикатот се приклучи и Димо Хаџи Димов. Младиот Никола Карев соработувал со печатарското тело на синдикатот – весникот “Револуција” [ 1895 ] и весникот “Политичка слобода” [ 1898 – 1899 ] кој му бил близок.
Овде треба да се направи едно појаснување а тоа е дека сите социјалисти од сојузот се и активни членови на Внатрешната Македонско Одринска револуционерна организација [ ВМОРО ] и една од нејзините главни цели е да ги всади социјалистичките идеи кај останатите организациски членови.
Ова влијание ќе биде особено забележливо во програмските документи на ВМОРО при оправдувањето на нејзините општествени барања – ликвидација на стопанствениците и распределба на земјиштето на селаните како и подобрување на егзистенцијата на селското и градското население но и намалувањето на даночно оптоварување.
Никола Карев се вратил во Македонија во 1899 година и се обврзал да го заврши своето образование. Во 19ОО година ја завршил битолската бугарска класична гимназија и стапил во редовите на Бугарските Македонско Одрински револуционерни комитети [ подоцна ВМОРО ].
Колку пак МРО т.е. ВМОРО е Македонска ќе е тема за иден блог – текст.
Во тоа време наставници во гимназијата биле и Дамјан Груев – Михаил Герџиков и Васил Пасков.
Од тој момент социјалистот Карев тргна по патот на револуцијата. Избран е за член на Битолскиот револуционерен окружен комитет предводен во тоа време од Дамјан Груев. Покрај нив во Окружниот комитет се и другите наставници од гимназијата како и Георги Пешков – Недјалко Дамчев – Аце Дорев и Георги Поп Христов кои исто така работат во гимназијата.
Карев воедно бил учител и во селото Горно Дивјаци – Крушевско од 19ОО до 19О2 година и во родното Крушево од 19О2 до 19О3 година. И тука бил меѓу раководителите на револуционерните комитети.
Илинденскиот период и востание со сите свои факти но и фалсификати.
Од 2 до 4 јануари 19О3 година се состанал Солунскиот генерален конгрес на ВМОРО кој ја донел одлуката за Илинденско [ Преображенското ] востание. По Солунскиот конгрес започнале интензивни подготовки за востанието. Се свикуваат и окружни конгреси кои мора да ги испланираат своите дејствија за време на востанието.
Од 19 до 24 април 19О3 година во родното село на Даме Груев – Смилево се состанува конгресот на II Битолски револуционерен округ. Даме повторно раководи со Битолскиот револуционерен округ и претседава со конгресот.
Крушевски делегат на конгресот е и Никола Карев.
За членови на Главниот штаб на востанието во Битола се избрани Даме Груев – Борис Сарафов и Анастас Лозанчев. Донесена е одлука “востанието да биде широко распространето и сите области во околијата да се кренат”.
За време на Илинденско Преображенското востание Никола Карев бил назначен за Крушевски војвода и член на Крушовската шумска управа и да биде еден од организаторите и водачите на Крушевската република но за жал времето нема да биде доволно за да ги спроведе социјалистичките идеи во пракса.
Создавањето слободни територии за време на востанието е една од главните цели на Генералниот план за востанието. Најдолготрајни такви ентитети се Крушевската и Странџанската република за кои досега се напишани илјадници страници врз основа на реални а не измислени факти.
Пример е и фактот дека Крушевскиот манифест е напишан од Никола Киров Мајски [ Крушево 28 јуни 188О – Софија 2 август 1962 ] кој е негов автор на истиот кој пак не е препишан од говорот на Карев.
И тоа не е спорно.
Koj e Киров Мајски и каков е неговиот однос со Карев?
Никола Киров Мајски е роден во семејство со револуционерни традиции кое потекнува од охридското село Свиништа. Дедо му Трајко познат по прекарот “Демир [ Железен ] Трајко своевремено важел за голем бунтар и народен закрилник. Татко му Киро бил ѕидарски мајстор изучувајќи го старословенскиот и грчкиот јазик.
Основното образование го стекнува во родниот град а гимназијата во Битола и Солун. Неговата бедна положба уште повеќе се влошува кога во 1892 година умира мајка му и се разболува татко му.
Сепак успева да добие стипендија и да се запише во Битолската бугарска машка гимназија каде ќе ги направи првите чекори на револуционерното поле поврзувајќи се со неговиот воспитувач Пере Тошев за кого ќе рече: “На учениците тој гледаше како на идни апостоли на слободата кои преку исполнувањето на својот патриотски долг ќе мораат да се соочуваат со маса тешкотии и да ги превозмогнуваат.”
Поради учеството во ученичкиот бунт во 1898 – 1899 година заедно со група ученици ќе биде исклучен од Битолската Бугарска гимназија. Сепак по интервенцијата на охридскиот владика Методиј казната му била укината и тој своето образование го продолжил во Солунската Бугарска гимназија.
Во 19О2 година заминува на учителска должност во леринското село Баница. Следната година се враќа во Крушево каде го затекнува Илинденското востание во кое братучед му Никола Карев ќе стане претседател на Крушевската република а тој ќе го состави познатиот Крушевски манифест.
Низ историографските факти говори и Силјанов кој пишува за борбите за заземање на Крушево и за изборот на таканаречената Привремена влада на ослободениот град од претставниците на трите народности – бугарската – грчката и влашката.
Имено заземањето на на Крушево и прогласувањето на Крушевската република се поврзува со името и дејноста на началникот на Секторот за шуми во Крушево Никола Карев.
За Карев историските книги говорат: “Веќе на 22 јули 19O3 година во градот се спуштиле шумските власти на чело со учителот Никола Карев – најпаметната личност во Крушовото востание. Кратковечната Крушевска република во која етничките разлики беа надминати на импресивен начин а пред се благодарение на заслугите на нејзиниот водач беше затегната за тврдоглава одбрана од напредните турски војски и Башибозук од околните села од Бахтијар Паша.
Што се случуваше за време на востанието што подоцна комунистите ги “вади од памет” па го бришат Карев од химната а неговиот род гние по затворите низ Социјалистичка Македонија?
Востаничките сили иако броеле околу 1.2ОО четници нема да можат да го задржат градот и по состанокот на шумските власти со привремената влада на Крушево востаниците се повлекуваат. Одлучувачката битка востаниците ја воделе на местата “Слива” и “Мечкин камен”.
Востаничките чети ги предводат едни од најдобрите и најодлучни војводи – Никола Карев – Питу Гули – Андреј Христов – Иван Наумов Аљабака – Ѓурчин војвода – поручник Тодор Христов и други.
Градот паднал во турски раце а со тоа дошол и крајот на Крушевската република. Градот пламнува. И денес од зачуваните фотографии од него застрашувачки изгледаат изгорените куќи со скршените прозорци и истакнатите урнатини.
По задушувањето на востанието Никола Карев заедно со преживеаните четници успеал да се повлече во слободна Бугарија.
Овде тој учествуваше во дискусиите што започнаа за резултатите од востанието но неговите биографи му придаваат поголемо значење на неговото учество во активностите на БРСДП која штотуку [ во 1903 година ] го доживеа својот следен расцеп.
Што по неуспехот на Крушевската република?
Во 19О4 година Карев туѓ на распространетата партизација и политика направи обид легално да се врати во Македонија искористувајќи го бугарско – турскиот договор за амнестија од 26 март [ 8 април ] 19О4 година познат и како Начевичка амнестија. Но неговите барања испратени до Комисијата за амнестија и бугарскиот дипломатски агент во Цариград Григор Начевиќ преку бугарскиот премиер генерал Рачо Петров добиваат негативен одговор односно се без одговор.
Организациските одреди еден по друг ја минуваат бугарско – турската граница и се упатуваат кон своите региони. Карев го формираше и опреми својот нов состав и се подготвува за заминување во родната земја.
На 16 март 19О5 година четите на Никола Карев и Петар Ацев поминале низ пунктот Ќустендил на Воено одбранбените сили придружувани од тројца влашки терористи.
Одредот на Петар Ацев е составен од 2О лица меѓу кои и тројцата организациски терористи Јанаки Атанасов – Григор Атанасов и Христо Станков – Власи од село Гопеш – Битолско. Тројцата се назначени од Задграничното претставништво да работат во Битола.
Четата на Карев е составена од 8 четници. Списокот на водот е заведен во дневникот на Ќустендилската станица на ВМОРО.
Како загина Карев и што ги очекува неговите браќа?
Во близина на село Рајчани се населиле четите на Карев и Ацев но набргу биле откриени од турската војска. Карев загинал во битката со турската војска на 14 април 19О5 година. Заедно со него загинале петмина негови четници. Само двајца од четите преживеале и се вратиле во Ќустендил на 2О април 19О5 година. Во оваа битка загинале 12 од четата на Ацев а тројца биле ранети меѓу кои и самиот војвода.
Војводата Карев е погребан во село Рајчани. Но двапати му ги закопаа коските. Првиот пат во 1953 година во чествување на 5О години од Востанието биле преместени во Крушево а потоа повторно биле ископани и во 199О година и биле погребани над градот во новиот споменик “Македониумот”.
Кареви биле насекаде и тоа е една од причините за омразата на комунистите кон нив.
Еден од нив Георги Карев е градоначалник на градот. Интересна е судбината на неговиот втор брат Петар кој од 19О4 година е член на Крушевскиот маалски револуционерен комитет. За време на акцијата за разоружување Турците го уапсиле и го мачеле.
Во септември 1944 година од комунистите поради неговото македонско бугарско револуционерно движење бил уапсен од скопскиот Потурнац заедно со неговиот син Михаил кој е и внук на војводата Карев.
Новата партизанска влада го осуди во 1946 година на 5 години затвор. Тој беше испратен на издржување на казната во Идризово. Во пресрет на излегувањето од затвор тој е убиен во келијата.
Кој се браќата на Никола Карев?
Георги Јанакиев [ Накев ] Карев бил македонско бугарски револуционер член на ВМОРО и учесник во Илинденско Преображенското востание. Тој е брат на револуционерите Никола Карев и Петар Карев.
Роден е на 2О април 1881 година во градот Крушево тогаш во Отоманската империја во сиромашно семејство ископ на јаглен. Тој е брат на Никола Карев началникот на Крушевската Република. Неговиот друг брат Петар Карев станал член на Крушевото окружно раководно тело на Воената полиција заедно со Штерјо Самарџиев и Јосиф Пречистански. Учествувал во Илинденско Преображенското востание со четата на Тодор Христов Офицерчето и се борел кај “Слива”.
Во 19О9 година бил уапсен и затворен во Велес – Скопје – Куманово и Кратово заедно со Михаил Герџиков.
За време на акцијата за разоружување на младотурците во 191О година повторно бил уапсен и тешко претепан. При избувнувањето на Балканската војна во 1912 година повторно бил уапсен од османлиските власти и затворен во Битола. По воспоставувањето на српската власт во Крушево, повторно бил уапсен и измачуван од членовите на Црната рака. Учествувал во Првата светска војна со 58 Ѓумурџински пешадиски полк и Осмата пионерска чета.
По Првата светска војна бил малтретиран од српските власти.
Активно учествува во формирањето на Бугарскиот акционен комитет во Крушево во 1941 година. Учествува во активностите на Илинденската организација.
По повлекувањето на бугарската управа и симнувањето на комунистичките партизани во есента 1944 година бил уапсен заедно со неговиот син Михаил Карев и изведен на суд.
Осуден на смрт но подоцна казната му беше заменета во 5 години затвор по стандардното обвинение “соработник со окупаторот”.
Во затворот Идризово пак Георги Карев беше подложен на тортура затоа што се залагаше за Бугарија – своја и на неговите браќа. Неколку дена пред денот кога Карев требало да биде ослободен бил пронајден задавен или отруен во својата ќелија.
Според Ванчо Пичуловски физичкиот убиец на Георги Карев бил партизанот Златко Билјановски.
Петар [ Петруш ] Јанакиев Карев е исто така македонско бугарски револуционер член на Внатрешната македонско одринска револуционерна организација.
Роден е во 1879 година во градот Крушево. Тој е брат на Никола Карев. Во 1896 година тој се приклучил на Крушевскиот комитет на руската морнарица. Во 19ОО година учествува на Првата социјалистичка конференција во Крушевско. Од 19О4 година е член на Окружниот комитет на ВМОРО.
Во 191О година бил во османлиски затвор.
Во 1944 година Петар Карев бил суден како бугарофил и деец на ВМРО од новите комунистички власти во Југославија. По отслужувањето на казната тој бил ослободен и починал во 1962 година.
Нема информации за историскиот факт дека на 13 септември 1951 година поднел барање за Илинденска пензија до Президиумот на Народното собрание на Република Македонија и СФРЈ.
Стрикото на Карев – Христо [ Ицо ] Мицков Карев бил бугарски револуционер од XIX век. Роден е во Крушево. Карев е потомок на Траико Цветков [ Демир Траико ] учесник во Грчката војна за независност.
Христо Карев стана истакнат борец за бугарската црковна независност и бугарско училиште во Крушево.
Во 1869 година учествувал во револуционерниот комитет основан во Крушево од Иван Шумко и во 188О година во одобрувањето на Ангел Черанец. Христо Карев е убиен во Крушево на почетокот на Илинденско Преображенското востание летото 19О3 година. Неговите два сина Тирчо Карев и Ташко Карев се исто така членови на ВМОРО.
Што говорат документите за Владата на Крушевската република?
Никола Карев е светлиот гениј кој со својот неверојатен увид во иднината успеа да ги спроведе спасоносните идеи на народната демократија во македонската илинденска епопеја.
Оваа влада на Крушевската Народна Република беше вистински одраз на фактичката состојба во градот и стана израз на желбите на целиот град. И ако претседателот на Народна Република беше Бугарин – тогаш премиерот на нејзината влада беше Грк – секретар Албанец а министер за јавно здравство Влав.
Во својот состав оваа влада за исклучително кратко револуционерно време разви неверојатна количина и разновидност на активност.
Убиен ли е и каде е закопан братот на Никола Карев?
Браќата на Карев биле составен дел од Илинденското востание. Петруш бил и член на Штабот на крушевските востаници а Георги како неполнолетно момче бил дело од битката кај месноста “Слива”.
Геогри со тоа е учесник но и сведок на битката што за многумина е епска и сурова и ја прикажува реалноста низ која востаниците поминале во тој период. Имено лично е сведок на последната расправа меѓу Карев и Питу Гули пред вториот да тргне кон својата последна битка.
Семејството Кареви во борбите за ослободување има дадено 7 жртви – војводи и обични борци.
Новите власти под Југословенски режим секогаш кога се славел Илинден во Крушево и Крушевската република редовно се грижеле семејството Кареви да бидат понастрана од прославата а ако веќе се појавеле да се што е можно подалеку од главниот настан.
Според сеќавањата на Мише на првата прослава на Илинден постариот брат на Карев – Петруш бил поканет на свеченоста. Георги бил во затвор па за него логична е теоријата со која тој е ликвидиран и тоа во реката Вардар која поминува во близина на затворот Идризово.
На сред река во тој период имало мал песочен остров и најверојатно таму биле закопани убиените затвореници за кои до ден денес нема никаква трага туку само претпоставки па со времето реката го однела малото островче и практично е невозможно да се открие дали меѓу другите тука се и коските на Георги Карев.
Песочното островче – благодарност на Кареви за се што направиле?
“Дојдоа некои луѓе и го поканија да отиде на прославата. Го викнаа дури и да се качи на бината. Таму беа сите тогашни врвни раководители.
Меѓутоа кога некој од нив забележал дека на бината е и Петруш братот на Никола Карев веднаш наредил да го симнат долу.
И го симнаа среде прослава.
Кога заврши прославата повторно преку посредници беше поканет да оди на свечен ручек. Ми кажа дека го канат а јас му реков да не оди оти повторно ќе си играат со него ќе го омаловажуваат и потценуваат.
Тој се согласи со мене но по извесно време повторно дојдоа гласниците и чичко Петруш мораше да тргне со нив.
Само што стигнал и ја кренал чашата за да наздрави некој од политичарите наредил да го отстранат од масата. Чичко ми си дојде посрамен и со солзи во очите.
И никогаш веќе не отиде на прослава на Илинденското востание” – сведочеше Мише Карев кој како што стои во неговото полициско досие уште од 1951 година бил следен од ОЗНА односно УДБА а подоцна одлежал и 18 месеци затвор.
Најстариот брат на претседателот на Крушевската Република Петруш Карев успеал да ги надживее двајцата свои браќа и покрај сите малтретирања и голготи што ги поминал во животот. Умрел во 1968 година.
Според внукот Мише Карев старецот си заминал од овој свет со голема болка во душата поради недостоинствениот и понижувачки однос на македонската власт кон брат му Никола Карев но и поради судбината на Георги кој беше убиен од властите на “ослободена” Македонија.
За убиството на Георги говори Петар Дамчески од Прилеп пензиониран полициски командир. Тие се обиделе да откријат каде лежат некои од загинатите борци на Мечкин Камен. Петар во годините по Втората светска војна извесно време бил дел од обезбедувањето на вилата во која се наоѓал Лазар Колишевски.
Тој тврди дека таму го сретнал братот на Никола Карев кој како затвореник бил доведен да работи во градината на Колишевски.
Дамчески како роден крушевчанец веднаш го препознал Георги но не смеел да му се јави. По неколку дена дознал дека тој починал во затворот во Идризово.
Сликата на братот на Никола Карев како во затвореничка облека ги полева цвеќињата во дворот на Колишевски засекогаш му се врежала во сеќавањето.
Факти и за смртта на Никола Карев?
Според Трајко Карев кој е внук на Никола се случило следното: “За несреќа било недела и во соседното село имало свадба. Развеселени почнале да пукаат. Стражарот помислил дека е турски аскер и влегол во селото и ги известил комитите.
За да ги спасат селаните комитите во ноќта почнале да се повлекуваат.
Наишле на едно напуштено трло каде што веќе имало заседа. Се отворил оган. Се биеле 24 часа. Некои од комитите се повлекле а други загинале. Никола Карев останал со осум души. Кога снемало муниција и немало со што да се борат детонирале бомба и сите загинале.”
Kаде се оригиналите од архивата на Крушевската Република?
Во април 19О4 година Петруш успеа да ја најде и откопа архивата на Крушевската република. Сместена во кираџиски самар драгоцените документи во мај веќе биле во Бугарија каде се предадени на Даме Груев. Петруш раскажал дека само што пристигнал во Софија Никола Карев веднаш го однел во кафеана каде ги чекал Даме Груев.
Предавајќи ја архивата на Даме – Никола Карев истакнал дека Даме презема голема одговорност врз себе додека пак Груев дури и му се заканил на Никола Карев што толку долго чекал да ја однесе архивата во Софија
Со нив на маса бил и Борис Сарафов кој издејствувал одлука за востание за кое според некои информации Никола бил против на конгресот во Смилево. Од тој момент Карев нема никаков увид и информации што се случило со архивата на Републиката.
Ова е исповед на Мише Карев – внук од брат на Никола Карев.
Кој и зошто Никола Карев го избришал од химната?
“Денес над Македонија” e државна химна на [ Северна ] Maкедонија која 5О години беше неформална и неофицијална затоа што комунистичкиот режим не ги сакаше имињата во неа.
Автор на текстот е Владо Малески а автор на музиката е Тодор Скаловски. Напишана е во 1941 година но статус на химна има дури од 11 август 1992 година кога со Закон е прогласена за химна на независна Маакедонија.
Стои и фактот дека по завршувањето на Втората светска војна е усвоена како химна на Социјалистичка Република Македонија при СФРЈ кога и е избришан Никола Карев.
Химната претрпела три измени. Во однос на првичниот текст од 1941 година веќе ги нема имињата на Никола Карев и Димитар Влахов а додадено е името на Даме Груев.
Имено избришаниот Никола Карев не било случајност а “Денес над Македонија се раѓа” се изведува како химна на Социјалистичка Република Македонија при крајот од распадот на СФРЈ.
Сепак за прв пат за химна за Социјалистичка Македонија се говори во Уставот на Социјалистичка Република Македонија од 25 ноември 1974 година каде во член 1О се вели: “Социјалистичка Република Македонија има химна” но не се наведува која и како таа гласи.
Неформалноста е решена со уставните измени со Амандман XXIV од 14 април 1989 година или 2 години пред распадот на СФРЈ и прогласувањето на независна Република Македонија се менува фамозниот Член 1О од Уставот на Социјалистичка Република Македонија со текстот “Химна на Социјалистичка Република Македонија е “Денес над Македонија се раѓа”‘.
Со тоа таа добива официјална позиција но не е додаден и официјалниот текст.
Со Уставот од 1991 година химна на веќе независна Македонија нема затоа што таа трбаше да биде усвоена со Закон во рок од шест месеци. Имаше три пријавени на конкурсот.
Со предлозите за грб и знаме “Денес над Македонија” е официјално усвоена како химна на Македонија на 11 септември 1992 година.
Единствен кој има Амандман кон текстот бил Кирил Ковачевски кој барал третата строфа да гласи “Гоце Делчев – Карев – Груев – Сандански” но бил одбиен овој предлог со образложение дека текстот е авторски и веќе обнароден и дека не може да се менува па истата беше изгласана со 88 гласови за од 12О пратеници.
Оригиналот сепак говори дека текстот е:
Од гроб станаа славните ѕидари
на Крушовската република!
На Гоце Делчев, Питу Гули,
Карев, Влахов, Сандански
На Гоце Делчев, Питу Гули,
Карев, Влахов, Сандански.
И истата ја пеат Васка Илиева – Никола Бадев и Александар Сариевски и во неа апсолутно никаде го нема Даме Груев.
Верзијата за која се говори за авторски права е од 1989 година и во неа оваа строфа гласи:
Одново сега знамето се вее
над Крушевската Република
на Гоце Делчев, Питу Гули
Даме Груев, Сандански.
Последната корекција која и стана химна на Република Северна Македонија гласи:
Одново сега знамето се вее,
на Крушевската република!
Гоце Делчев, Питу Гули,
Даме Груев, Сандански!
Гоце Делчев, Питу Гули,
Даме Груев, Сандански!
И ова не е случајност.
Имено внукот на Карев – Мише се сеќава дека во првичната изведба на химната бил спомнат и Никола Карев при што отишол на разговор кај извесен Димче Аџимитрески – правник – национален и комунистички деец – декан на екононската школа кој имал врски во комунистичката власт.
“Во 1953 година на 5О годишнината од Илинденското востание Лазо Колишевски [ Лазар Панев Колишев 1914 – 2ООО и за чиј лик и дело ќе говорам во посебен блог – текст ] не собра во Владата мене и Злате Биљановски заедно со Страхил Гигов и уште неколкумина.
Се отвори дискусија околу значењето на Илинден и тогаш некој од присутните – мислам Колишевски па Гигов предложиле Гоце Делчев – Даме Груев и Никола Карев како и други да ги прогласиме за Бугари.
Тоа го образложиле со загриженоста дека ако наводно се продолжи со практиката тие да бидат спомнувани како досега и за нив се пеат толку песни тие ќе станат поголеми од нас [ комунистите ]” – е одговорот на Аџимитрески кон Мише.
Со тоа е сосема јасно дека ЦК на КПМ [ Централниот комитет на Комунистичката партија на Македонија ] јасно знаел што се Илинденците и како тивко може да ги стави во заборав нивните достигнувања.
Уште еден интересен факт е поврзан со фамозното интервју на Никола Карев за Грчкиот весник Акрополис од 8 мај 19О3 година за кој јавно се спори дали новинарот воопшто говорел со Карев на само три месеци од востанието наспроти фактот што и Гоце Делчев и Даме Груев говореле за себе дека се Бугари што никој и не смее да го оспори како е лична самоопределба на историски личности што како факт треба да е дел од заедничката историја на граѓаните на Македонија и Бугарија.